Considerations To Know About در مورد بیماری پوستی لوپوس

Considerations To Know About در مورد بیماری پوستی لوپوس

Blog Article

سایت کلینیک زیبایی؛ مرجع معرفی کلینیک ها و دکترهای زیبایی

این داروها مانند هیدروکسی کلروکین بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند و می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به بیماری لوپوس کمک کنند.

التهابات ناشی از لوپوس می تواند به سیستم گوارش گسترش یابد و به اندام هایی مانند پانکراس و کبد آسیب هایی وارد کند. این بیماری همچنین می تواند باعث نشت پروتئین از روده شود.

بیماری لوپوس با کمک داروهای مختلفی قابل درمان است. البته شدت التهاب و تورم در بافت‌های برخی بیماران باعث مرگ آنها می‌شود. در ادامه به روش‌های درمانی این بیماری می‌پردازیم.

اگزما مالار: اگزماهای پروانه مانندی که اطراف گونه ها و بینی وجود دارد.

این اتفاق باعث بروز التهاب می‌شود. التهاب ناشی از بیماری لوپوس می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.

لک و پیس ( لکه های سفید ) روی پوست صورت و درمان خانگی آنها

در حدود یک سوم افراد مبتلا به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود.

هدف من گردآوری معتبر ترین مقالات پزشکی و ترجمه آنها برای شماست.این مقالات جنبه ی اطلاع رسانی دارند و جایگزین ویزیت حضوری نستند.

نتایج ممکن است نشان دهنده کم خونی فرد باشد که معمولاً در لوپوس رخ می دهد. کاهش تعداد گلبول های سفید یا پلاکت خون نیز ممکن است در لوپوس رخ دهد.

پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند. اگر دارای سطح بالایی از آنتی ‌بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقط‌جنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش می‌دهند و در حال حاضر در بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.

کسانی که علائم جدی‌تری دارند نظیر آسیب ارگان‌های داخلی بدن، بیماری لوپوس پوستی درمان ممکن است به همراه داروهای دیگری که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند، به میزان بالایی از داروهای کورتیکواستروئیدها نیاز داشته باشند.

به این حالت، پدیده رینود گفته می شود که بر اثر باریک شدن (تنگی) عروق خونی ایجاد می شود و باعث کاهش خون رسانی به انگشتان دست یا انگشتان پا می شود. زخم های دهانی نیز ممکن است ایجاد شود که امکان برگشت مکرر آنها وجود دارد. مو

به عنوان مثال قرص نیفدیپین و تزریق ایلوپروست که برای بهبود گردش خون در رگ های خونی استفاده می شود.